Na samom rubu opštine Bojnik, na putu od Bojnika ka Nišu, nalazi se selo Gornje Brijanje a u njemu crkva posvećena Svetom Savi. Ovaj Pravoslavni hram je podignut i osvećen neposredno po oslobođenju južnih krajeva 1897. godine. Parcelu za izgradnju crkve darivao je Toma Cakić iz samog Gornjeg Brijanja. Pre podizanja Crkve, 1880. godine formirana je parohija koja je obuhvatala sela Gornje Brijanje, Donje Brijanje, Međa, Kosančić, Stubla, Obilić, Gornji i Donji Drenovac i ova crkva je jedina u Gornjobrijanjskoj parohiji a parohija pripada Niškoj eparhiji.
Za prvog paroha postavljen je jerej Stevan Popović, rodom iz okoline Vranja, koji je došavši na novooformljenu parohiju pokrenuo inicijatiju za izgradnju Crkve. Pored hrama podignut je i konak.
Sveštenici koji su službovali u ovom hramu nakon Stevana Popovića su: Borivoje Hadži Tančić (do 1935. godine), Vladimir Stanković (do 1940. godine), Radomir Konstantinović (do 1943. godine). Zbog rata parohija ostaje upražnjena do 1945. godine, kada na parohiju dolazi Ćirilo Đeštaković, koji ovde službuje do 1960. godine. Nakon njega paroh je bio Stanislav Stojilković (do 1998. godine).
Povodom stogodišnjice od izgradnje hrama 1997. godine formiran je odbor za obnovu Crkve. Na Crkvi je promenjena fasada i renoviran je krov. 1998. godine Crkva dobija novog paroha Nikolu Mitrovića. Crkva je kompletno renovirana 2008. godine. Drvene stepenice do zvonika zamenjene su betonskim, unutrašnjost Crkve je preuređena, a pod je obložen pločicama. Sačuvan je stari ikonostas iz vremena izgradnje crkve koji je ikonopisao zograf Evstatije-Dimitrov.. Urađena je spoljašna fasada, ugrađeni su prozori i vrata na ulaznom holu u Crkvu a ulaz krase dve lučne klupe od belog mermera.
U crkvenoj porti izgrađen je letnjikovac i postavljeni reflektori koji osvetljavaju crkvu, pored toga popravljena je zidana kamena ograda. Pre nekoliko meseci u parohijski dom uselio se sadašnji paroh Nemanja Mladenović sa porodicom. U cilju stvaranja boljih uslova za život u parohijski dom je uvedena voda i urađeno kupatilo. Sredstva za renoviranje konaka je obezbedila opština Bojnik ali su meštani kao i uvek pored dobrovoljnih priloga davali svoj doprinos i radom. Na mobu dođe ko god može a mnogi su i dobri majstori.
Ova crkva je posvećena Sv.Savi koji je i školska slava pa ne čudi izuzetno dobra saradnja sa veroučiteljicom i dečja priredba o Sv.Savi u samoj crkvi. Jerej Nemanja za decu uvek ima o prazniku po šaku bombona kao poklon ili nagradu.
Ove godine su se kao i ranijih, tradicionalno, meštani okupili u jutarnjim satima i zajedno otišli u šumu po badnjak za kuću i crkvu. U večernjim časovima crkva i crkvena porta bili su puni naroda. Crkva je bila mala da primi i deseti deo vernika koji su došli da u Badnje veče udruženi upute molitvu i zapale Badnjak. Većinom mladi ljudi, između dvadeset i četrdeset godina, družili su se u crkvenoj porti a često se čulo i „nismo se videli od letos ili od prethodnog Božića“.
Ova i ovakva okupljanja meštana više sela u okrilju crke imaju veliki značaj za jačanje zajednice i zajedništva i često su razlog dolaska u selo, u porodični dom, čak i kada tamo više nisu ostareli roditelji, babe i dede, pa tako veze sa rodnim krajem ostaju snažne a ljudi međusobno bliski.
U takvoj zajednici, sa takvim međuljudskim odnosima, sa porodicama koje neguju tradicionalne vredosti, ne čudi da meštani i oni koji imaju korene odavde imaju planove za dalje uređenje crkve, porte i parohijskog doma i nova okupljanja o slavama, litijama, seoskim, sportskim, kulturnim i drugim manifestacijama.
RADAN PUSTA REKA